چرا تحریم؟

بیش از سی سال است، تحریم‌هایی که به منظور تضعیف و زمین‌گیر کردن ایران در دستور کار کشورهای غربی قرار گرفته با بصیرت مردم و حمایت آنها در عرصه‌های مختلف  بی‌نتیجه مانده است. این تحریم ها از بلوکه کردن اموال ایران بعد از رویداد گروگانگیری دیپلمات‌های آمریکایی در تهران در13 آبان سال 1357 آغاز و تا امروز با بهانه‌هایی چون متوقت کردن پیشرفت برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران به بهانه نظامی بودن آن ادامه یافته است. اگرچه طرح داماتو پیش از بحث های مربوط به برنامه صلح آمیز هسته ای ایران آغاز شد. چرا که رئیس‌جمهوری آمریکا، در 16 اردیبهشت 1374 با صدور یک دستورالعمل اجرایی، کلیه معاملات تجاری با ایران و سرمایه‌گذاری در این کشور توسط شرکت‌های آمریکایی را ممنوع کرد. در 5 اوت 1996(15 مرداد 375) بیل کلینتون، مصوبه‌ای دیگر معروف به قانون داماتو را به امضا رساند، که براساس آن شرکت‌های غیرآمریکایی که بیش از 40 میلیون دلار در سال در صنایع نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری کنند، مورد تحریم و مجازات اقتصادی آمریکا قرار خواهند گرفت. هدف از تحریم تغییر رفتار جمهوری اسلامی ایران است. برای اینکه این تغییر رفتار انجام گیرد، لایحه امیدوار است فشارهای اقتصادی را بر ایران افزایش داده و ایران را به سمت انزوای بیشتر در روابط خارجی سوق دهد و در نتیجه فشارهای مضاعف بین‌المللی و اقتصادی و نارضایتی را در داخل افزایش دهد. سیاست داخلی می‌تواند به سویی حرکت نماید، که خود موجب فشارهای بین‌‌المللی جدید و نارضایتی‌های بیشتر داخلی شده و این دو آنقدر هزینه‌های اقتصادی و سیاسی را بالا ببرند تا اینکه مسئولین مجبور به اتخاذ سیاست‌های جدید در عرصه‌ی بین‌المللی و به طور خلاصه، دادن امتیاز در خارج از کشور و عقب‌نشینی از آرمان‌های بزرگ انقلاب اسلامی شوند. اما سوای همه این مباحث همانطور که مقام معظم‌ رهبری فرموده‌اند: «تحریم‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی وجود داشته است در حالیکه موضوع هسته‌ای، مربوط به چند سال اخیر است، بنابراین مشکل اصلی آنها، ملتی است که تصمیم گرفته مستقل باشد، زیر بار ظلم نرود و ظالم را افشاء کند و این پیام را به همه ملت‌ها نیز بدهد که این کار را انجام داده است و بیشتر هم انجام خواهد داد.» بنابراین هدف تحریم‌ها و تهدیدهای غرب علیه ایران جدا کردن مردم از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلابی است.

عزت و اقتدار ما به دلیل پایبندی به همین آرمان‌هاست و بر همگان واضح و مبرهن است که«ترس دشمن از ایران اسلامی است نه ایرانِ دارای انرژی هسته‌ای» بنابراین بهترین راه مقابله با تحریم‌ها محکم کردن پیوند جامعه با ارزش‌ها و آرمان‌های انقلابی و اسلامی است. چرا که یکی از مهم‌ترین دستاوردهای انقلاب کرامت بخشیدن به انسان درابعاد مختلف و حرکت به سمت احیای مجدد اسلام ناب محمدی(ص) است. در پایان باید گفت که  جمهوری اسلامی ایران، در طی سه دهه‌ی گذشته با تحریم‌های بسیاری مواجه بوده است، تحریم‌های نفتی را می‌توان یکی از مهم‌ترین تحریم‌هایی دانست که توسط کشورهای غربی برضد ایران اعمال شده است. وابستگی اقتصاد ایران به نفت از یک سو؛ و نیاز کشورهای دنیا به نفت ایران از سوی دیگر، موجب پیچیدگی‌های بسیاری در پیش‌بینی فرجام این تحریم‌ها شده است. آنچه که اهمیت دارد این است که جمهوری اسلامی ایران باید بکوشد تهدیدهای موجود را به فرصت تبدیل کرده و وابستگی خود را به نفت به حداقل ممکن برساند. گرچه ذکر این نکته ضروری است که حجم عملیات روانی و بحث‌های رسانه‌ای موجود در این خصوص بسیار بیشتر و سنگین‌تر از واقعیت این تحریم‌هاست. در واقع این احساس وجود دارد که آمریکایی‌ها بیش از تأثیرات واقعی تحریم نفت و ‌بانک مرکزی، روی اثر روانی و وادار کردن مردم ایران به انجام دادن رفتارهای هیجانی در حوزه‌ی اقتصاد و نیز روی گسترده کردن یأس و ناامیدی در داخل ایران برای تقویت حس نیاز به سازش با غرب حساب کرده‌اند. به عبارت دیگر این موارد برای آمریکایی‌ها مهم‌تر از اجرای خود تحریم‌هاست.